Da Nang - Where the streets have weird names.

Ik pak de bus van Quy Nhon naar de derde stad van Vietnam, Da Nang. Daar wacht mijn volgende nieuwe kennis op mij, een agent die werkzaam is in één van de vele districten van de miljoenenstad. Het busbedrijf dat ik voor mijn vervoer koos is trouwens echt een afrader. Op de tv's werd de hele rit keihard een soort van Idols afgespeeld en later kregen we een Amerikaanse B-film met een slap aftreksel van Denzel Washington te zien maar waarbij de gehele film was ingesproken door één Vietnamees vrouwtje. Voor mij maakte dat de film eigenlijk alleen maar beter.

De rit was hobbelig en gevaarlijk maar de vele rijstvelden die tot kilometers ver reikten maakten een hoop goed. Al gauw veranderde het landschap van koe en boer naar een drukke stad met flinke torens die wij in Nederland niet hebben. Zelfde geintje als elke keer: De bus stopt, je tas wordt eruit geflikkerd en je krijgt direct twintig taxichauffeurs om je heen. Die duw je dan aan de kant voor de brommertaxi want die is veel goedkoper en vele malen leuker.

Ik arriveerde in de vroege avond op de plek waar ik met Tai, de politieagent, had afgesproken. Dat was bij zijn kantoor in één van de verdere districten van de stad, want hij moest 4 shifts draaien die elk 24 uur duurden. Oftewel, hij was vier dagen lang aan het werk. Vlakbij was weer een feestje aan de gang (Oud en nieuw wordt met vrienden en collega's al ruim van te voren gevierd) en het duurde niet lang of ik werd alweer naar binnen getrokken. 50 man om me heen, krukje onder mijn kont, bordje met eten en het lauwe bier wat ze drinken. Ondertussen werden mijn persoonlijke spullen geplunderd want ze wilden allemaal een souvenir. daaaaag.
Gelukkig waren er nog enkele nuchtere mannen die zeer hulpvriendelijk waren en na uitleg kreeg ik een persoonlijke escorte van 5 man om mij heen die me naar Tai brachten.
Werkelijk waar, die royale gastvrijheid kan soms ook best beangstigend zijn. Zeker als je pas een uurtje in een vreemde stad bent zonder bed.

Ohja. Het bed. Die had Tai voor mij geregeld en zou van superkwaliteit zijn. Dat klopt achteraf gezien ook wel, want het frame was van solide hout en netjes afgewerkt. Er werd alleen niet bij gezegd dat er geen matras op lag.
De twee jongens die normaliter in dat bed sliepen werden door de agent bevolen om op de grond te slapen en ik kreeg een gigantisch schuldgevoel. Alleen was er die Brabantse stem die mij in stilte toesprak: 'maat, vat nou gewoon da bed want op de grond slapen is helemaal een ramp'. Dus zo geschiedde het dat ik slechts één nachtje op niets meer dan een paar houten latjes sliep. Het gevolg? Een bizarre massage dat ik nooit meer zal vergeten, maar dat verhaal is voor een andere keer..